Στα ίχνη του Ιάσονα

«Το χρυσόμαλλο δέρας έλαμπε και φώτιζε όλο το άλσος. Ένα θεόρατο φίδι τυλιγμένο στον κορμό του δέντρου έτεινε το κεφάλι του πότε εδώ και πότε εκεί κουνώντας απειλητικά τη διχαλωτή γλώσσα του πάνω κάτω. Σαν ένιωσε ανθρώπους να πλησιάζουν ξεδίπλωσε το μισό του σώμα από το δέντρο, τεντώθηκε προς το μέρος τους και...»